Ξεκινήσαμε μια καλή παρέα με αρκετή διάθεση και ανεβήκαμε στον Ασιδέρωτα. Το θέαμα με τα "έργα" από τις ανεμογεννήτριες μας στεναχώρησε. Πάει όλη η ομορφιά του βουνού, έχει γεμίσει με τεράστιους δρόμους και πλατιές, έχει γίνει τόσο άσχημο και άγνωστο το μέρος που λυπάσαι που δεν θα το ξαναδείς έτσι που το είχες συνηθίσει.
Ο Καιρός όμως καλός, λίγος νοτιοδυτικός άνεμος που στις ριπές έφτανε τα 15 χιλ/ώρα, λίγα συννεφάκια από πάνω μας που μερικές φορές χαμηλώνανε στο ύψος της απογείωσης και λίγο πιο κάτω. Υπέροχη θέα προς την θάλασσα όπως πάντα και αρκετή ζέστη για την εποχή.
Η πτήση ήταν γενικά εύκολη με λίγα αλλά "απότομα" θερμικά που και που και κρατούσε μόνο κοντά στην κορφή κάτω από τα σύννεφα.
Όταν πετάς πάνω από το πεντακάθαρο νερό και βλέπεις τον βυθό νιώθεις ένα συναίσθημα που δεν περιγράφεται. Μια αίσθηση αγαλλίαση βλέποντας αυτή την τεράστια καθαρή παραλία να σε περιμένει για προσγείωση.
Φυσικά το μπανάκι μετά την πτήση απαραίτητο μια και το νερό αυτή την εποχή είναι ακόμα αρκετά ζεστό, πιο ζεστό από το Καλοκαίρι!
